تحلیل جهات رد درخواست اجرای موافقتنامه‌های ناشی از میانجیگری بر اساس کنوانسیون سنگاپور

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

2 کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران.

چکیده

اجرایی شدنِ موافقت‌نامه‌های ناشی از میانجی‌گری، ازجمله دغدغه‌های مربوط به میانجی‌گری، به‌عنوان یک روش جایگزینِ حل اختلافاتِ ناشی از روابط تجاری بین‌المللی بود. کنوانسیون سازمان ملل متحد درمورد موافقت‌نامه‌های حل‌وفصل بین‌المللی ناشی از میانجی‌گری (کنوانسیون سنگاپور)، به‌منظورِ اجرایی شدنِ موافقت‌نامه‌های مزبور در کشورهای عضو، در سال 2018 به‌تصویب رسید. در این کنوانسیون، تکلیف مراجع ذی‌صلاحِ کشورهای عضو کنوانسیون به اجرای موافقت‌نامه‌ها، با استثنائاتی مواجه شده‌است. استثنائات مزبور از چهار جهتِ قواعد عمومی قراردادها، استانداردهای حاکم بر رفتار شخص میانجی، نظم عمومی و درنهایت عدم قابلیت ارجاعِ موضوع به میانجی‌گری، براساس مادۀ 5 کنوانسیون می‌توانند مانع اجرای موافقت‌نامه‌های ناشی از میانجی‌گری گردند. در این مقاله، با روش تحلیلی ـ توصیفی، جهات چهارگانۀ فوق‌الذکر مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند و دامنۀ هریک از استثنائات و دفاعیات مزبور تبیین می‌شود. بررسی جهات مزبور حاکی از آن است که وجود استثنائات فوق، به‌عنوان تضمین‌کنندۀ حاکمیت قوانین داخلی کشورها بر موافقت‌نامه‌های حل‌وفصل اختلاف، لازم و ضروری است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Analysis of Grounds to Refuse the Enforcement of Settlement Agreements Resulting from Mediation under Singapore Convention

نویسندگان [English]

  • Milad Amiri 1
  • Parisa Rezaie 2
1 Ph.D. Candidate in Private Law, Tarbiat Modares University, Tehran. Iran.
2 M.A Graduate in Private Law, University of Guilan, Guilan. Iran.
چکیده [English]

The enforcement of settlement agreements Resulting from mediation was one of the concerns about mediation as an alternative method of resolving disputes arising from international trade relations. The UN Convention on International Settlement Agreements Resulting from Mediation (Singapore Convention) was adopted with a view to grant enforceability to these agreements in the member states in 2018. The obligation of the competent authorities of Parties to the Convention to grant relief is met with exceptions. These exceptions can prevent the enforcement of settlement agreements under Article 5 of the Convention in four aspects: the general rules of contract, the standards governing the conduct of the mediator, public policy and, ultimately, the incapability of subject matter to be settled by mediation. In this article, the above-mentioned four aspects are analyzed by analytical-descriptive method and the scope of each of the exceptions and defenses is explained. Study of these aspects indicates that the existence of the exceptions as a guarantee of the rule of domestic law over dispute settlement agreements is necessary.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Singapore Convention
  • Mediation
  • Agreement
  • Enforcement of Settlement Agreement